Zo veroverde Sjinkie Knegt als 'magiër op het ijs' de shorttrackwereld: van hyperactieve tiener tot kampioen met rauwe randjes
In dit artikel:
Sjinkie Knegt (Bantega, 1989) sloot een turbulent maar glorieus hoofdstuk af in het shorttrack: na achttien jaar op topniveau kondigde hij eind augustus 2025 zijn laatste seizoen aan, maar maakte kort daarna via de KNSB bekend dat hij stopt omdat hij niet fit genoeg is om nog naar de Winterspelen in Milaan te gaan.
Zijn loopbaan was een aaneenschakeling van primeurs, topprestaties en tegenslagen. In 2007 verscheen hij voor het eerst in de Friese pers als hyperactief veelbelovend talent; tweeënhalf jaar later maakte hij zijn olympisch debuut in Vancouver (2010). In 2012 schreef Knegt geschiedenis door als eerste Nederlander Europees allroundkampioen te worden. Dat succes markeerde een omslag van talent naar winnaar.
Knegt droeg de Nederlandse shorttrackvlag internationaal en scoorde het sportieve hoogtepunt op de Olympische Spelen van Sotsji 2014, waar hij met de 1000 meter-brons de allereerste olympische medaille voor Nederland in deze discipline veroverde. Diezelfde periode liet ook zijn impulsieve kant zien: tijdens het EK 2014 in Dresden veroorzaakte hij het beruchte middelvingerincident richting Viktor An, wat hem de bronzen plak en veel kritiek kostte.
Na Sotsji volgden meer titels en erkenning. Eind 2015 werd Knegt tijdens het NOC-NSF-gala verkozen tot Sportman van het Jaar, als beloning voor een seizoen waarin hij Nederlands, Europees en wereldkampioen was. In 2017 stal hij in Ahoy de show met drie wereldtitels (500 m, superfinale en de relay) en kreeg hij lof van bondscoach Jeroen Otter. Bij de Spelen van Pyeongchang (2018) haalde hij zilver op de 1500 m, een prestatie die zowel voldoening als frustratie bracht: tevreden met de medaille, maar teleurgesteld dat het geen goud was.
Zijn loopbaan kende ook zware rampspoed. Eind 2018 raakte hij ernstig geblesseerd bij een ongeluk met een vorkheftruck, gevolgd door het beruchte houtkachelincident een maand later waarbij hij ernstige brandwonden opliep. Dat maakte doorgaan aanvankelijk onwaarschijnlijk, maar Knegt knokte zich terug: in februari 2020 keerde hij terug bij de World Cup in Dordrecht en won de B-finale op de 1500 meter, waarna hij opnieuw deel uitmaakte van de aflossingsploeg.
In augustus 2025 wilde hij nog één keer proberen de selectie voor zijn vijfde Olympische Spelen binnen te halen — een prestatie die in Nederland slechts enkele iconen bereikten — maar fysieke achterstand en realiteitszin noopten hem tot het besluit te stoppen. Hij gaf aan te hebben gedroomd van een carrièreafsluiting met een medaille in de mannenrelay, maar erkende dat zijn lichaam niet meewerkt.
Knegt laat een gemengde erfenis achter: pionier en publiekslieveling die de Nederlands shorttrack internationaal op de kaart zette, technisch verbluffend op het ijs maar ook soms emotioneel onstuimig. Zijn successen, comebacks na ernstige blessures en eerstes voor Nederland maken hem tot een van de markantste schaatsers van zijn generatie.