Wandelsimulator Death Stranding 2 is de gekste game die je dit jaar gaat spelen: de 'Tarantino van videogames'

In dit artikel:

Hideo Kojima, de beroemde Japanse gameontwerper bekend om zijn filmische en complexe spellen, lanceert zes jaar na het origineel een vervolg op zijn baanbrekende titel Death Stranding. Kojima, die ooit filmmaker wilde worden, bracht zijn liefde voor cinema al in zijn debuut Metal Gear Solid onder, en met Death Stranding creëerde hij een unieke mix van postapocalyptische setting, filosofische thema’s en innovatieve gameplay. Het eerste deel plaatste spelers in de schoenen van Sam Porter, een postbode die met behulp van een foetus in een speciale machine communiceert met geesten om een verbroken Amerika weer met elkaar te verbinden.

In Death Stranding 2: On the Beach keert Sam terug, nu als alleenstaande vader van een dreumes die eerder als foetus deel uitmaakte van zijn paranormale uitrusting. Wanneer de Amerikaanse overheid zijn dochter opeist maar aanbiedt haar vrij te geven in ruil voor een gevaarlijke missie in Zuid-Amerika, begint opnieuw een reis vol verbindingen tussen nederzettingen in een fotorealistisch vormgegeven, melancholiek landschap. De game behoudt de kenmerkende mix van wandelen, leveringen doen en lange, filmische tussenfilmpjes die de ervaring eerder doen voelen als interactief cinema dan traditionele gameplay.

Het vervolg introduceert Dollman, een levendige buikspreekpop gebaseerd op regisseur Faith Akin, die als verkenningsdrone fungeert. Daarnaast is de actie van het spel intenser dan voorheen; waar schieten in het origineel risicovol was, mag Sam nu vrijer vechten tegen vijanden. Sommige frustraties, zoals het constant moeten kalmeren van het babyfiguur, zijn verdwenen. Toch blijft het spel voornamelijk trouw aan zijn voorganger met een trage speelstijl en een focus op sfeer en verhaal, waarbij spelers zich langzaam in het ritme van de game moeten vinden.

Death Stranding 2 is daarmee een exclusieve PlayStation 5-titel die liefhebbers van Kojima’s eigenaardige, visionaire stijl zal aanspreken. Het levert geen conventionele actiegame, maar eerder een zintuiglijke ervaring waarin stilte, eenzaamheid en menselijke verbinding centraal staan. Kojima blijft hiermee zijn reputatie eer aandoen als regisseur van onconventionele virtuele verhalen die prikkelen en intrigeren.