Voorstelling 'En ik dan?' heeft prachtige muziek, maar weinig verhaal | ★★★★☆
In dit artikel:
In En ik dan? van Pier21 staat de mantelzorger Floor centraal: een kordate, kundige medewerkster van de ambulancedienst die haar eigen grenzen nauwelijks erkent. Zijn slechts drie spelers in beeld — Hiske Oosterwijk als Floor, Lourens van den Akker als haar vriend Sander en Jochem le Cointre als haar broer Roel — maar de voorstelling bouwt een rijk, intiem portret van iemand die zichzelf wegcijfert voor anderen. Regie is van Jos Thie, tekst van Bouke Oldenhof; de vormgeving is van Mirjam Grote Gansey.
Hiske Oosterwijk, vooral bekend als zangeres, combineert acteren en zingen met opvallende souplesse: haar spel is helder en gevoelig, de zang glashelder en overtuigend. Jochem le Cointre, primair musicus, creëert met een sober toetsenwerk sfeervolle soundscapes die de muzikale ruggengraat van de voorstelling vormen. Lourens van den Akker speelt Sander energiek en snel schakelend, maar zijn personage blijft minder uitgewerkt; soms lijkt hij vooral toeschouwer van Floors innerlijke strijd.
Het stuk legt de nadruk op de persoonlijke kant van overbelasting: waarom Floor blijft doorgaan, hoe haar relatie onder spanning komt te staan en hoe haar burn-out zich aandient. Die psychologische benadering werkt, maar maakt ook duidelijk waar het stuk spaak loopt. De scènes zijn vaak kort en verklarend, en de vele liedjes domineren de voorstelling zodanig dat er weinig ruimte overblijft voor diepere ontwikkeling of maatschappelijk perspectief. De blindheid van de omgeving voor mantelzorgers — een potentieel maatschappelijk thema — krijgt hierdoor minder aandacht; in dit verhaal is Sander juist wél bezorgd, waardoor de externe oorzaak van Floors overbelasting minder scherp naar voren komt.
Toch is er veel te genieten: sterke teksten, overtuigend spel en indrukwekkende zang tillen het stuk. De muzikale invulling benadrukt wel een kant van het verhaal, wat de emotionele impact op sommige momenten beperkt. Eindresultaat is een zorgvuldig gecomponeerde, ingetogen voorstelling die meer raakt dan hij volledig uitdiept. Beoordeling in de krant: vier van de vijf sterren.
Gezien op 9 oktober in De Lawei, Drachten (publiek circa 200). Nog te zien onder meer op 11/10 in Drachten; de voorstelling speelt ruim veertig keer in Noord-Nederland. Tot en met december 2025 in het Fries tijdens een tour door Friesland; in januari–februari 2026 volgt een Nederlandstalige tournee door Friesland, Groningen en Drenthe. Meer info: pier21.nl.