Voor Lucas Bijker heeft de zaterdag een nieuwe betekenis. Al heeft hij over sommige wedstrijden een spreekverbod
In dit artikel:
Lucas Bijker, 32, heeft na ruim 300 profduels zijn carrière een andere wending gegeven: hij tekende bij ONS Sneek en ruilde het profvoetbal in voor het amateurvoetbal om dichter bij zijn gezin te zijn. De keuze betekent sportief een stap terug — ONS speelt op amateurniveau — maar voor Bijker als vader twee stappen vooruit: hij wil aanwezig zijn bij de voetbalactiviteiten van zijn kinderen en meer tijd thuis doorbrengen.
Op de wedstrijddag tegen Quick ’20 gaf Bijker in de warming‑up nog blijk van zijn klasse en leidde hij jongere spelers op het veld, maar door pijntjes aan zijn kuit besloot hij niet te starten en keek hij de wedstrijd vanaf de tribune. ONS verloor die middag met 0-1, deels door een eigen fout van de keeper. Zijn rol bij ONS is niet alleen speels: hij brengt rust, ervaring en een hoger niveau in de training en coaching van ploeggenoten.
Bijker heeft een lange profloopbaan achter de rug: hij speelde onder meer voor SC Cambuur, SC Heerenveen, Cádiz, KV Mechelen en het Cypriotische Ethnikos Achnas. Twaalf jaar geleden stond hij in Jong Oranje in concurrentie met Nathan Aké; terwijl Aké uitgroeide tot topverdediger bij Manchester City, was Bijker jarenlang een vaste kracht in meerdere teams. Zijn carrière kende ook tegenslagen: bij Mechelen nam hij eind jaren terug medische risico’s om te spelen en raakte daarna zwaar geblesseerd; na ruim honderd wedstrijden kreeg hij geen contractverlenging, wat hij als teleurstellend ervoer.
Na zijn vertrek uit Cyprus zat Bijker ongeveer een jaar zonder club; hij trainde kort bij Jong SC Heerenveen maar miste wedstrijdritme. Hij zegt niet uitgespeeld te zijn als prof voor altijd: een aanbod van een club binnen rijafstand van Heerenveen zou hij serieus overwegen. Tegelijk werkt hij inmiddels bijna een jaar bij de gemeente Heerenveen op de afdeling economische zaken — een baan die hem nieuwe ontwikkelmogelijkheden biedt en stabiliteit voor het gezin.
Privé staat het vaderschap centraal. Bijker is vaak ’s ochtends langs de lijn bij lokale jeugdwedstrijden, brengt zijn kinderen later naar Sneek en hecht waarde aan simpele familietradities (zoals samen een balletje trappen na de wedstrijd). Een kort gesprek met zijn zoon tijdens de wedstrijd illustreert de nieuwe prioriteiten: aanwezigheid en dagelijkse momenten wegen zwaarder dan nog één jaar ergens ver weg op het hoogste niveau.
Kortom: Bijker heeft bewust gekozen voor een leven dat meer ruimte laat voor gezin en werk buiten voetbal, terwijl hij op amateurniveau zijn ervaring inzet om een jonge selectie te versterken — en met een deur op een kier mocht er een haalbare profkans in de buurt komen.