Voor Karim (22) uit Dokkum is stemmen heel bijzonder: 'Mijn ouders hebben dit nog nooit ervaren'
In dit artikel:
Karim Alhifni (22) uit Dokkum kreeg onlangs zijn stempas en voelde daar diepe vreugde en dankbaarheid over: na ruim vier jaar in Nederland heeft hij de Nederlandse nationaliteit gekregen. Alhifni, geboren in Saoedi-Arabië uit Palestijnse ouders die in de jaren negentig uit Gaza vertrokken, legt uit dat veel Palestijnen in de Golfstaten en grote delen van het Midden-Oosten de facto uitgesloten zijn van verkiezingen omdat naturalisatie zeldzaam is. In Leeuwarden studeert hij logistiek en werkt hij in het vakgebied; als homoseksuele jongen hecht hij eraan te stemmen op partijen die zijn waarden en rechten serieus nemen. Hij deelde trots een foto van zijn stempas met vrienden en roept nieuwe Nederlanders op zelf de verkiezingsprogramma’s te bestuderen in plaats van blind te volgen wat anderen adviseren.
Volgens de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) vroegen in de afgelopen zeven jaar ruim 316.000 mensen via naturalisatie de Nederlandse nationaliteit aan; de grootste groepen kwamen uit Syrië (circa 85.600), Eritrea (29.100) en India (18.400). De IND keurde 97,3 procent van die verzoeken goed en het aantal aanvragers is gelijk verdeeld tussen mannen en vrouwen. Alleen wie de Nederlandse nationaliteit heeft, mag stemmen bij Tweede Kamerverkiezingen.
Leeuwarder Walid Badr (53), afkomstig uit Syrië, kreeg dit jaar zijn paspoort en bereidt zich nu voor op de stembusgang door partijprogramma’s te bestuderen. Hij benadrukt dat deelname aan vrije verkiezingen voor hem vrijheid betekent en dat het belangrijk is te kiezen voor partijen die racisme en discriminatie bestrijden. Badr vergelijkt dit met zijn ervaring in Syrië, waar stemmen onder het regime van Hafez al-Assad in praktijk werd afgedwongen en verkiezingen sterk werden gecontroleerd door de regerende Ba’ath-partij, waardoor echte keuze en geheimheid vaak ontbraken.
Beide persoonlijke verhalen illustreren waarom toegang tot nationaliteit en daarmee kiesrecht voor veel nieuwkomers niet alleen symbolisch is, maar ook een concrete stap naar politieke invloed, bescherming van rechten en deelname aan een pluriforme democratie.