Van oude schrijvers en dingen die voorbijgaan. Zelfs de P.C. Hooftwinnaar moet sappelen | recensie ★★★★★

In dit artikel:

Thomas Heerma van Voss maakte voor het Literatuurmuseum gesprekken met een aantal nog levende auteurs die in 1977 meewerkten aan een zelfportretnummer van het literaire tijdschrift De Revisor. Die interviews zijn nu gebundeld in het boek De prullenmand heeft veel plezier aan mij (Das Mag, 240 blz., €24,99). Het uitgangspunt — terugkijken op schrijverscarrières een halve eeuw later — biedt een confronterend beeld van vergetelheid, ouderdom en verminderde erkenning.

Heerma van Voss bezoekt onder meer Cees Nooteboom op Menorca; de 92-jarige schrijver kampt met Parkinson, zit in een rolstoel en schrijft nauwelijks nog. Het portret is zowel aandoenlijk als onverbiddelijk en houdt afstand via nauwkeurige observatie. Ook de dichter Jan Kal verschijnt als een teruggetrokken figuur in een klein Amsterdams appartement, waar zorgverleners aan de deur staan. H.C. ten Berge illustreert de financiële kant van vergeten worden: de opbrengsten van boeken zijn verwaarloosbaar.

Veel geïnterviewden hebben geen uitgever meer, hebben weinig contact met jongere collega’s en erkennen dat hun werk tijdens hun leven al grotendeels in vergetelheid raakt. De bundel vangt die grondtoon van verlies en waardigheid op een treffende manier; de recensie geeft het boek vier- tot vijfsterren waardering en noemt de interviews ‘fantastisch’ vanwege hun directe, koel registrerende stijl.