Typhoon over zichzelf: 'O jongen toch, o jongen toch. Wat deed je jezelf toch aan?'
In dit artikel:
Glenn de Randamie, beter bekend als Typhoon, publiceerde eind september het autobiografische boek 47555917, waarin hij openhartig terugblikt op zijn leven als mens en als artiest. De 41‑jarige rapper, sinds ruim twintig jaar een vaste waarde in de Nederlandse hiphop, trekt in het boek de scheiding tussen podiumpersoon Typhoon en privé‑mens Glenn scherp: een langdurige innerlijke strijd leidde tot twee burn‑outs (2010 en 2018), depressieve en suïcidale gedachten en het gevoel zijn lichaam als een werktuig te gebruiken.
Het verhaal schetst de voortdurende externe druk: verwachtingen van label, fans en band, financiële problemen en een overvolle agenda die zijn grenzen overschreed. Om op te treden slikte hij pijnstillers, energiedranken en kalmeringsmiddelen, droeg hij permanent een zonnebril en moest er zelfs een kruk op het podium staan. Waar de muziekindustrie kwetsbaarheid vaak afstraft — een artiest met mentale problemen geldt als risico — koos Typhoon ervoor open te zijn, omdat eerlijkheid hem rust gaf en schrijven therapeutisch voor hem werkte.
Het boek is persoonlijk en rauw; het bracht gesprekken met familie en het terugvinden van vergeten herinneringen op gang, zoals een ontroerende brief van zijn vader. Zijn jeugd in ’t Harde (Veluwe) als zoon van Surinaamse immigranten komt aan bod: een strenge, beschermende opvoeding, en vroeg bewustzijn van racisme. Die ervaring, gecombineerd met zijn geloof en liefde voor de natuur, vormt een belangrijk kader voor zijn levensbeschouwing. Typhoon woont op het platteland en noemt spiritualiteit en natuur als plekken waar hij thuis hoort.
Typhoon legt ook moeilijke thema’s bloot: de emotionele nasleep van twee miskramen van zijn vrouw Marie, de kosten van publieke kwetsbaarheid, en zijn rol als commentator op racisme. Zijn uitspraak in Zomergasten dat racisme in de lucht van de samenleving zit, leidde tot heftige reacties — inclusief een scherpe tweet van Geert Wilders en later doodsbedreigingen. Aanvankelijk besloot hij geen aangifte te doen om de aandacht niet te vergroten; achteraf realiseerde hij zich de schadelijke invloed van die haat op zijn herstel.
Muziek bood hem vanaf zijn jeugd een uitweg: hiphop gaf hem identiteit en ruimte om anderszijn te vieren. Zijn artistieke werk (debuutalbum Palliatieve zorg, 2007; later Lobi da Basi en Lichthuis) leverde meerdere prijzen op. Met 47555917 wil hij laagjes wegnemen en laten zien dat kwetsbaarheid en creatie samengaan — een persoonlijke heling die tegelijk anderen kan raken.
Het boek stond al voor publicatie hoog in de bestsellerlijst en ging vergezeld van een tour langs grote zalen in Nederland, grotendeels uitverkocht en afgesloten met een show in AFAS Live in mei. Typhoon blijft daarmee zowel performer als pleitbezorger: hij balanceert tussen de rol op het podium en de noodzaak zichzelf te beschermen en te genezen.