Tranen, rouw en verlies tijdens de eerste schooldagen

In dit artikel:

Het is dinsdagavond net voor zeven wanneer familie, vrienden en schoolmedewerkers zich op een parkeerplaats bij het MFC in Hallum verzamelen voor een condoleance. De bijeenkomst is voor Jelco Buursma, een achttienjarige oud‑leerling die onlangs bij een ongeluk nabij Blije om het leven kwam. Zijn jongere broertje is net begonnen in de brugklas van dezelfde school; bovendien zat een leerling uit klas 4 bij het ongeluk betrokken. Daarom is de school ruim vertegenwoordigd.

Binnen draaien Jelco’s favoriete nummers en worden foto’s getoond; buiten vormt een erehaag van stockcars een laatste eerbetoon omdat hij van autocross hield. Wat opvalt is de grote opkomst, veelal jonge aanwezigen die hun medeleven komen betuigen.

De directeur beschrijft hoe zo’n verlies de vroege schoolstart overschaduwt: hoewel veel goed gaat op school, is dit niet vanzelfsprekend. Direct na het nieuws kwam een team van collega’s bijeen om het protocol rond rouw en verlies in werking te zetten. Er verscheen een rouwadvertentie, er is extra aandacht voor individuele leerlingen en medewerkers, en op school werd een stilteplek ingericht waar je een kaars kunt aansteken en een boodschap kunt achterlaten. Ook is er contact over de schoolgang van het broertje en de betrokken leerling.

Persoonlijk raakt het de directeur diep; als vader van drie jongens voelt hij het gemis van dichtbij niet te bevatten. Tegelijk ziet hij aan blikken en tranen dat Jelco wordt gemist en niet snel vergeten zal worden. De school probeert binnen de gemeenschap ruimte te maken voor verwerking en zorg.