Thijs Boontjes tien jaar solo. 'Ik hoop dat ik via mijn muziek mensen op andere gedachten kan brengen'
In dit artikel:
Thijs Boontjes (38) uit Schagen viert dat hij tien jaar onder zijn eigen naam muziek maakt. Ooit een jongen die zich verschool achter het hammondorgel, is hij uitgegroeid tot een energieke entertainer die met zijn band volle zalen en festivals weet op te zwepen. Het jubileumjaar markeerde hij met het album Dancing Boontjes, een plaat die ook een liefdesverklaring aan zijn geboorteplaats bevat: de dansavonden in het garagebedrijf van zijn familie spelen nog altijd in zijn verbeelding.
Boontjes begon ongeveer een decennium geleden bewust Nederlandstalige nummers te schrijven en zingen. Waar het in het verleden bijna vanzelfsprekend was om voor Engels te kiezen, vond hij het Nederlands beter bij hem passen: de taal biedt voor hem rijkdom aan spel en metrum. Zijn songs combineren serieuze observaties met humor en een compacte ritmiek; hij streeft ernaar in taal en voordracht eerlijk over te komen. Overigens zegt hij zelf duidelijk: "Ik meen heel erg wat ik zing."
Muzikaal is het hammondorgel bepalend geweest. Als jonge toetsenist raakte hij gefascineerd door het warme, ronddraaiende geluid van de Lesliebox; later trad hij als organist op met bands als King Jack en speelde hij mee in de bands van Anouk en Douwe Bob — met laatstgenoemde zelfs op het Eurovisie Songfestival in Zweden. Die jaren op grote podia (Gelredome, Pinkpop, Lowlands, Rock Werchter) leerden hem omgaan met spanning en hebben zijn podiumroutine vormgegeven. Toch groeit hij steeds meer los van zijn vertrouwde orgelwand; tijdens shows neemt hij vaker de microfoon en zoekt direct contact met het publiek.
Publiekslievelingen als Campari soda en vooral Ambiance hebben hem brede bekendheid gebracht. Die nummers zetten vaak de sfeer en brengen menigten in beweging; Ambiance ontwikkelde zich zelfs tot een vereiste toegift op sommige podia. Boontjes vindt het fijn dat mensen zijn liedjes meezingen; dat gevoel van 'begrepen worden' betekent veel voor hem als kwetsbare artiest.
Naast de lichtvoetige, volks getinte nummers gebruikt Boontjes zijn muziek ook om standpunten duidelijk te maken. Op zijn recentste album haalt hij politiek uit naar de huidige situatie in Nederland en wil hij kleur bekennen. In liedjes als Nachtportier pleit hij tegen bekrompenheid en voor meer openheid; hij realiseert zich dat zijn publiek divers is en dat sommige luisteraars het niet altijd met hem eens zullen zijn. Tegelijkertijd voelt hij zich thuis in volkscafés, ook al kunnen gesprekken daar soms confronterend zijn als ze politiek rechts gekleurd zijn. Boontjes probeert die spanning te overbruggen door nuance te zoeken, maar laat zich niet afschrikken door kritiek.
Privé woont hij in Amsterdam Nieuw-West met zijn vrouw en stiefdochter en houdt hij sterke banden met Schagen, waar zijn moeder nog woont. Thuis heeft hij nu een geïsoleerde oefenruimte, iets wat zijn creatieve leven vergemakkelijkt. Hij spreekt ook de ambitie uit ooit nog eens een inzending voor het Songfestival te doen — een ervaring die hij vanuit het verleden als indrukwekkend en strak georganiseerd typeert.
Kort samengevat: Thijs Boontjes is een taal- en publieksgerichte artiest die na tien jaar solo werken bouwt aan een plek in de Nederlandse pop- en rockscène. Met een mix van humor, volkse energie en inhoudelijke betrokkenheid trekt hij volle zalen en blijft hij zoeken naar verbinding tussen zijn liedjes, zijn publiek en zijn eigen overtuigingen. Eind dit jaar en begin volgend jaar tourt hij onder meer in Groningen (Simplon, 18/12, uitverkocht) en Leeuwarden (10/01).