Seksuele opvoeding? Kinderen doen niet wat je zegt maar doen wat jij doet | Column

In dit artikel:

Vandaag werd opnieuw het ontbijt met de vertrouwde geur van koffie en broodjes geserveerd, maar enkel mijn man en ik namen plaats aan tafel. De kinderen, mijn pubers, leken geen tijd te hebben om te ontbijten en haastten zich naar school na veel aandringen. Deze situatie roept nostalgische gevoelens op; ik denk terug aan de tijd dat ze enthousiast naar ons bed kwamen, maar vraag me nu af of we ze in de eerste tien levensjaren wel voldoende hebben voorbereid op de wereld.

Onlangs sprak ik in een PKN-gemeente over seksuele opvoeding, wat een uitdagend onderwerp blijft, vooral in conservatieve kringen. Er was een kleine, geïnteresseerde groep aanwezig. De gesprekken lieten zien dat zelfs binnen een christelijke gemeenschap de meningen over seksualiteit sterk uiteenlopen. Het is duidelijk dat ouders met deze kwestie worstelen, aangemoedigd door de nieuwsgierigheid van hun kinderen. Het is cruciaal dat ouders zich samen voorbereiden op de boodschap die ze hun kinderen willen meegeven.

Seksuele opvoeding begint al bij de geboorte; kinderen nemen impliciete boodschappen van hun ouders waar, ook zonder expliciete gesprekken. Het gedrag van ouders, hoe zij met elkaar omgaan en bijvoorbeeld affectie tonen, geeft kinderen veel informatie over relaties en lichaamsautonomie. Het is essentieel dat ouders open communiceren over vragen van hun kinderen en actief betrokken zijn bij hun onderwijs over seksualiteit. Dat betekent ook dat zij voorbereid moeten zijn op het onderwerp en samen op ontdekkingstocht kunnen gaan als ze het antwoord niet weten, aangezien hun eigen benadering grote invloed heeft op wat de kinderen leren, vergeleken met de boodschap van de maatschappij.