Schrijfster Marion Pauw (52) over overlijden zus. 'De laatste 24 uur in haar leven moeten gewoon prachtig zijn geweest'
In dit artikel:
Schrijfster Marion Pauw (52) woont het grootste deel van het jaar met haar man Chris op een afgelegen finca in Andalusië, een rustige plek tussen mangoplantages en olijfbomen waar ze zich goed kan terugtrekken om te schrijven. Die plek biedt haar nu ook houvast bij het verwerken van het plotselinge verlies van haar zus Lieske (55), die onlangs tijdens een hike in de Negevwoestijn in Israël samen met haar partner David is verongelukt. Het tweetal werd na bijna 48 uur vermissing dood aangetroffen; volgens de familie lijkt het erop dat ze van een klif zijn gestort tijdens wat waarschijnlijk een laatste wandeling na het kamperen was. Marion noemt het verlies immens en zegt troost te putten uit het idee dat de laatste uren van haar zus mooi moeten zijn geweest.
Pauw gebruikt haar Spaanse leven niet alleen als toevluchtsoord maar ook als werkplek. Ze kocht het vervallen huis nadat zij en Chris zich hadden laten inspireren door programma’s als Ik Vertrek, verbouwden het en maakten er een klein paradijs van: weinig lawaai, veel ruimte en rust om te schrijven. Toch wisselt ze die landelijke stilte af met het stadsleven; het stel heeft nog een huis in Amsterdam en Marion voelt regelmatig de behoefte aan de dynamiek van de stad en sociale contacten. Politiek en maatschappelijk heeft ze een uitgesproken mening over wonen: het Nederlandse woningtekort houdt mensen gevangen en onzekere woonomstandigheden maken het moeilijker om mentaal vrij te leven.
Haar schrijfritueel is strak en ritmisch: dagelijks mediteren, schrijven in dagboekvorm, trommelen, een stevige wandeling in de bergen en vervolgens twee schrijfsessies waarvan de tweede na de lunch doorgaans het meest creatief is. Haar nieuwste boek, Jij bent het licht, ontstond op die finca en is een donkere thriller met thema’s als geweld en misbruik. Het verhaal speelt zich af op Tasmanië, waar Marion zelf geboren is en waarvan een personage is geïnspireerd op haar vroegere oppas — een ontmoeting die haar tijdens een terugkeer naar het eiland diepe emoties en herkenning gaf.
Pauw verklaart haar voorkeur voor thrillers vanuit een nieuwsgierigheid naar menselijke psychologie en overlevingsstrategieën. Persoonlijke thema’s zoals de fawn-respons — pleasen om gevaar af te wenden — verwerkt ze vaak literair. Zelf worstelde ze lange tijd met dat patroon: voortdurend aanpassen en pleasen leidde uiteindelijk rond haar veertigste tot een burn-out. Ze onderging ongeveer twaalf jaar therapie, waaronder haptonomie, en leerde grenzen aan te geven, “nee” te zeggen en meer naar haar eigen gevoel te luisteren. Nu is ze volgens eigen zeggen veel minder een “people-pleaser”; ze blijft vriendelijk, maar handelt meer vanuit eigenwaarde en zelfzorg.
In het kort: Marion Pauw is geboren in 1973 op Tasmanië, is getrouwd met Chris en heeft twee volwassen kinderen, Jiri (26) en Nadja (27). Dit jaar viert ze twintig jaar schrijverschap; haar doorbraak kwam met Daglicht (2009), dat de Gouden Strop won, wereldwijd werd vertaald en in 2013 verfilmd. De combinatie van haar afgelegen Spaanse woonplek, haar persoonlijke verlies en haar langdurige therapeutische traject speelt nu een grote rol in zowel haar leven als in haar werk.