Redder in nood Renée Korbee zet op Ameland sterke kunstmanifestatie neer
In dit artikel:
De 29ste editie van Kunstmaand Ameland is toch van de grond gekomen, nadat de organisatie in de zomer in paniek zat toen de eerder aangewezen artistiek leider Laurien Winckels bleek te ontbreken als geschikte opvolger. Ervaren curator Renée Korbee stapte op het laatste moment in om het grootste kunstevenement van Friesland te redden. Ze aanvaardde de klus ondanks dat de selectie van ongeveer 75 deelnemende kunstenaars grotendeels al was gemaakt; Korbee vroeg wel en kreeg de toezegging dat zij volgend jaar opnieuw curator mag zijn: „Ik doe het, maar dan wil ik volgend jaar nog een keer curator zijn.”
Met beperkte invloed op de samenstelling van de kunstenaars heeft Korbee vooral haar talent ingezet op het combineren van werk en het kiezen van pakkende locaties. In Nes realiseerde ze twee noemenswaardige dubbelexposities. In het Natuurcentrum plaatste ze de monumentale houtskoollandschappen van Marja Dijkstra — sobere, verstilde zwart-witbeelden die tot reflectie uitnodigen — naast een groots, organisch keramisch tapijt van Jessica Lelieveld, waarin spiraalvormige objecten een associatie oproepen met oerlandschappen en grotkalkformaties. In Galerie November koppelde ze de luchtgerichte kleine paneeltjes van Leen Kaldenberg, waarin kleurgebruik recent vrijer en bijna uitbundig is geworden, aan gesloten metalen objecten van Sophia de Vries; het contrast versterkt beide partijen.
Ook met locatiekeuze scoorde Korbee. Allie van Altena toont tekeningen van skeletten op beschadigd papier in de Doopsgezinde Kerk — werk dat visueel en thematisch samenvloeit met de afbladderende muren. Marian Kastelein vulde het Amelander Museum (een voormalig kerkgebouw) met verstilde vilten objecten: kelkvormen en hanglampen die een sacrale, bijna zen-achtige sfeer oproepen, maar bij nadere beschouwing veel kleine spijkertjes bevatten — een subtiele verwijzing naar de kant van het leven die prikt.
Hoewel deze editie niet volledig Korbee’s eigen signatuur draagt, levert ze een samenhangend en soms prikkelend geheel dat zowel verstilde als contrasterende werken toont. Ze benadrukt dat Kunstmaand Ameland zichzelf moet bedruipen en dus ook verkoopbare kunst nodig heeft, maar belooft voor volgend jaar meer ruimte voor ‘schurende kunst’ die emoties oproept en uitdaagt. Meer informatie: kunstmaandameland.com.