Nu de bloemenveiling in Eelde stopt, komt voor Blomke fan Romke een einde aan een tijdperk
In dit artikel:
Na bijna vijftig jaar sluit de bloemenveiling in Eelde: Royal FloraHolland kondigde maandag aan dat de locatie uiterlijk 30 juni volgend jaar de deuren dichtdoet. De beslissing volgt op jaren van dalende verkoopvolumes, minder bloemisten en een omschakeling naar digitale handel die de fysieke aanwezigheid op de veiling steeds geringer maakte.
Kopers zoals Sijmen Dijkstra (56), derde generatie bloemist uit Leeuwarden, ervoeren de verandering aan den lijve. Waar vroeger karretjes met rozen, chrysanten en dahlia’s over de tribune gingen en kramen vol reuring stonden, zitten nu nog maar een handvol kopers vroeg in de ochtend achter hun laptop terwijl foto’s op schermen verschijnen en een muisklik bepaalt wie koopt. Dijkstra beschrijft het verlies van de sociale beleving: het afstandelijke handelen via beeldscherm staat haaks op het ruiken, zien en direct overleggen wat vroeger de veiling mede vormde. Zijn familiegeschiedenis — grootvader op de Peizerweg, vader mee verhuisd naar Eelde in 1977, dochter die inmiddels in de zaak werkt — maakt de sluiting extra voelbaar.
Royal FloraHolland wijst op structurele economische redenen: vaste kosten bleven te hoog in verhouding tot de volumeafname, zelfs na reorganisaties en het terugbrengen van veildagen van vier naar drie. Woordvoerder Sander van Pijkeren legt uit dat de overgang naar digitale veilingen rond 2017 begon en door corona versneld werd; kopers bleven massaal vanuit huis bieden. Ter illustratie: op een drukke dag waren er in Eelde nog ongeveer tweehonderd karren, tegenover tienduizend in Aalsmeer — een verschil dat de schaalbaarheid van Eelde lastig rechtvaardigbaar maakte.
Voor personeel en lokale kopers komt de aankondiging hard aan. Locatiemanager Arie Bezemer noemde het “een klap die iedereen raakt” en benadrukte dat werknemers direct zijn geïnformeerd en begeleiding krijgen bij individuele vervolgstappen: sommige medewerkers kunnen binnen het pand bij andere bedrijven aan de slag, anderen gaan richting pensioen. Bezemer wil het laatste halfjaar benutten om er iets moois van te maken; klanten geven volgens hem aan tot het einde aanwezig te blijven.
Voor handelaren betekent de sluiting dat zij moeten uitwijken naar andere veilingen, zoals Plantion in Ede. Dijkstra doet dat al deels, maar vreest vooral voor collega’s die minder digitaal vaardig zijn. Hij denkt ook aan lokale oplossingen om Eelde als afhaalpunt te behouden, bijvoorbeeld in samenwerking met transporteurs die bloemen elders naartoe brengen.
De sluiting markeert volgens betrokkenen niet alleen een bedrijfseconomische afweging maar ook het einde van een tijdperk: het sociale weefsel en de tastbare ervaring rond een fysieke bloemenveiling verdwijnen en maken plaats voor een efficiënt, beeldgestuurd handelssysteem. Tegelijk is er ruimte voor nieuwe vormen van handel en lokaal initiatief, maar het gemis aan de vroegere veilingbeleving blijft groot.