Nooit trainen en geen thuiswedstrijden. Toch beleeft het Vlielander VSV zijn beste seizoenstart ooit
In dit artikel:
VSV’31 is het eerste standaardelftal van Vlieland, maar speelt in de reservevijfde klasse — een competitie waarin het eilandteam zijn plek heeft gevonden ondanks alle beperkingen van het leven op een Waddeneiland. Donderdag kreeg aanvoerder Dusan Vuletic te horen dat tegenstander Joure 4 de wedstrijd van zondag wilde afzeggen vanwege blessures; dat leidde tot boosheid bij VSV, omdat elke uitwedstrijd voor hen een logistieke onderneming is: spelers moeten rond zes uur opstaan om de boot van zeven uur te halen en soms nog auto’s regelen in Harlingen. Voor anderhalf uur voetbal investeren ze vaak negen uur reistijd en organisatorische moeite.
De geschiedenis van de club is kort maar moeizaam: opgericht in 2019, verloor VSV in het eerste seizoen alle wedstrijden en maakte nul goals. Na een seizoen zonder punten en een afgebroken coronajaar koos de club voor de reserveklasse, waar sportiever succes volgde. Toch brachten de indeling en de eilandlocatie nieuwe problemen met zich mee: tegenstanders zeggen vaker wedstrijden af omdat ze geen zin hebben in de reis, en het eigen veld ligt in de nazomer vaak plat vanwege het muziekfestival Into the Great Wide Open. VSV kan daardoor niet trainen — Staatsbosbeheer weigerde lichtmasten en inklapbare verlichting faalde — en speelt zijn eerste thuiswedstrijd vaak pas eind november.
Desondanks presteren de Vlielanders sportief verrassend goed. In hun zesde seizoen begonnen ze met negen punten uit drie duels; veel spelers zijn eilandbewoners of buitenlandse arbeidskrachten in de toerismesector (van 17 tot circa 50 jaar), maar ze trainen nauwelijks. Die toewijding verklaart de ergernis wanneer een tegenstander een wedstrijd wil aflasten omwille van een paar pijntjes — VSV liet de KNVB ingrijpen toen Joure aanvankelijk weigerde te spelen.
Na tussenkomst van de bond werd de wedstrijd in Joure toch doorgezet. VSV kwam er vroeg goed in: Dorijan Dimic maakte met een afstandsschot de 0-1 en Teun van der Ree maakte er nog voor rust 0-2 van. In de tweede helft kantelden de verhoudingen; Joure had een veel bredere selectie en draaide de score om naar 3-2. Het duel eindigde in een chaotische slotfase: een gemiste overtreding leidde tot wraakactie, VSV kreeg een tijdstraf en moest het laatste stuk met tien man volmaken, een staflid van Joure stormde het veld op en in de slotseconden werd VSV volgens eigen zeggen een penalty onthouden.
De nederlaag betekende het eerste puntenverlies voor VSV dit seizoen, maar verandert niets aan het perspectief binnen de club: met nog twee duels minder gespeeld dan veel concurrenten bezetten zij een hoge positie in de ranglijst en ervaren spelers en trainer Carel van Joolen het seizoen als hun beste start ooit. Ondanks de tegenslagen en de onconventionele omstandigheden blijft de club trots op het feit dat er al zes jaar doorgevoetbald wordt op Vlieland; voor velen is het zondagse potje voetbal een sociale en emotionele pijler naast hun werk in het toerisme.