Mooie leefregels in een lijstje, misschien iets voor Trump?
In dit artikel:
Benjamin Netanyahu nomineerde Donald Trump voor de Nobelprijs voor de Vrede vanwege diens bemiddeling rond Israël en Gaza, en Trump zelf — gecharmeerd van die erkenning — presenteerde die nominatie als bevestiging van zijn persoonlijke verdienste. Zijn woordvoerder huldigde hem als een groot humanist; tegelijk herinnerde de columnist aan het vernederende beeld van de Oekraïense president Zelensky tijdens een bezoek aan Trump in februari, een moment dat toont hoezeer Trump respect eist en verlangt.
De kern van het stuk draait om wat de Nobelprijs voor de Vrede idealiter vertegenwoordigt: empathie, compassie en altruïsme — handelen voor het welzijn van anderen zonder eigenbelang. Als tegenvoorbeeld én positief voorbeeld wordt María Corina Machado genoemd: de Venezolaanse oppositieleider die zich jarenlang met gevaar voor eigen leven inzet voor vrije verkiezingen. Haar vasthoudendheid en persoonlijke offering worden in het stuk opgevoerd als type gedrag dat de prijs waardig zou kunnen zijn.
Daarnaast brengt de column het persoonlijke dilemma van moslima, journaliste en schrijfster Halima Özen in beeld: ze wil een goed mens zijn en voor God handelen, maar worstelt met het verlangen naar dankbaarheid van degenen aan wie ze helpt. Die innerlijke tweestrijd illustreert hoe broos het spanningsveld tussen oprechte naastenliefde en menselijke behoefte aan erkenning kan zijn.
Als troost voor wie de prijs net misloopt — met name gericht aan Trump in de column — formuleert de auteur een praktisch hulpmiddeltje gebaseerd op Özens zelfopgelegde regels voor barmhartigheid. Kort samengevat luiden die: verwacht geen tegenprestatie; zorg dat je daad echt waarde toevoegt voor de ontvanger; mopper niet over ondankbaarheid; bepaal niet hoe de ander jouw hulp moet gebruiken; en maak je goede daden niet openbaar voor eigen eer. De schrijfster hoopt dat zulke richtlijnen meer waardering brengen dan een trofee.
De column sluit af vanuit het perspectief van Gryt van der Galiën, hbo-theoloog en gepensioneerd kerkelijk werker uit Sneek, die met voorbeelden en reflectie de vraag oproept wanneer hulp werkelijk onzelfzuchtig is en wie daarvoor erkenning verdient.