Modewinkelier Ida (73) uit Leeuwarden besloot nooit van iemand afhankelijk te zijn
In dit artikel:
Ida Houkes (73), bij velen bekend als Mevrouw Niinsky, was een markante Leeuwarder die haar onafhankelijkheid tot levensprincipe maakte. Geboren in 1952 in de arbeidersbuurt Jacob Binckesstraat als oudste van vijf zussen, vertrok ze al op jonge leeftijd van huis om zich los te maken van de moeilijke thuissituatie. Die drang naar zelfredzaamheid bleef haar hele leven bepalend: ze beheerde altijd haar eigen geld en behield tijdens haar ruim veertig jaar durende relatie met Richard Schnieders haar financiële zelfstandigheid.
Mode was haar vak en passie. Na opleidingen en werk bij kapsalon De Jong, modevakschool en winkels als Valerie Bresson en Oilily, belandde ze in de chique boetiek Niinsky in de Sint Jacobsstraat. Toen de eigenaar failliet ging, namen Ida en haar compagnon Thea de zaak over en bouwden van Niinsky een begrip, met een eigenzinnige selectie Nederlandse merken en een directe, eerlijke verkoopstijl. De winkel floreerde tot 2010 en gaf Ida landelijke bekendheid, maar ze bleef in alles het type dat niet opschepte en zijn zaakjes strak regelde.
Haar leven speelde zich in de binnenstad af. Elke ochtend fietste ze over de Nieuwestad en om tien uur nam ze trouw plaats bij Fire Café, voor koffie, de krant en het sociale contact met haar zussen Bettie en Wies. Die vaste koffiemomenten, die begonnen als familieritueel en later dagelijks werden, waren een hoeksteen van haar leven: gezamenlijkheid, wederzijdse steun en trots op wat ze als zussen bereikt hadden.
Persoonlijk was Ida veelzijdig: lief en warm naar anderen, maar ook fel en behoudend als het om familie of principes ging. Ze hield niet van compromissen en stond erop de regie te houden. Moeder van zoon Buck, bleef ze actief en aanwezig in de stad tot aan haar laatste maanden.
In februari van dit jaar kreeg ze te horen dat haar ziekte ongeneeslijk was. Ida aanvaardde het oordeel van de oncoloog realistischerwijs en bleef zoveel mogelijk op eigen kracht handelen. Op woensdag 13 augustus zat ze nog op haar vertrouwde plekje bij Fire; een week na haar overlijden stroomde het café vol voor haar afscheid. Familie en geliefden zeggen dat ze het leven volledig heeft geleefd en waardig afscheid heeft genomen, maar ervaren tegelijkertijd het gemis van haar dagelijkse aanwezigheid in het stadsbeeld als zwaar en onvervulbaar.