Lieve Gouke, denk je nou echt dat jij de enige boerenjongen op de wereld bent die zich zo voelt? | Column Joost Oomen

In dit artikel:

Gouke, een recent benoemde (demissionaire) minister afkomstig uit de Groningse BBB-fractie en voorheen werkzaam aan een machinebank, ligt meteen onder vuur omdat een oude tweet is opgedoken. In die tweet zette hij een regenboogzebrapad in Appingedam op één lijn met de hakenkruizen waarmee hetzelfde zebrapad was beklad: beide zouden bijdragen aan polarisatie en de regenboog zou niet aansluiten bij de belevingswereld van de Appingedamse jeugd. Hoewel een demissionair minister formeel weinig kan besluiten, trekt zo’n uitspraak direct aandacht en kritiek.

De auteur richt zich persoonlijk tot Gouke en ontleedt die opmerking als projectie van persoonlijke grenzen en onvermogen. In een losse, intieme dagboekachtige brief schetst hij een gedeelde Groningse achtergrond — dorpsfeesten, boerenjongens en -meisjes — en beschrijft zijn eigen heimelijke, romantische verlangens richting een jongen uit hetzelfde milieu. Die herinnering wordt ingezet om te betogen dat symbolen zoals regenboogzebrapaden juist troost en herkenning kunnen bieden aan jongeren die zich anders alleen voelen of hun geaardheid moeten verbergen.

De kern van de kritiek is dat het wegnemen of relativeren van zichtbare LGBTQ+-symbolen de isolatie van jonge mensen in plattelandsgemeenschappen vergroot. Waar Gouke stelt dat het symbool niet bij de lokale jeugd past, stelt de auteur dat het wél betekenis kan hebben voor die jeugd — ook voor een jonge Gouke destijds. De tekst mengt persoonlijke anekdote en seksuele verbeelding met een politieke boodschap: zichtbaarheid vermindert eenzaamheid en het bagatelliseren of vergelijken van zulke symbolen met haattekens is problematisch. En passant geeft de tekst context: BBB als plattelandspartij, Appingedam als locatie, en de bredere discussie over inclusie versus vermeende polarisatie rondom LGBTQ+-symbolen.