Kunstenares Dinie (62) uit Nijega vindt inspiratie in kleur en licht: 'Het is mooi als je de ontroering weet over te brengen'
In dit artikel:
Dinie Boogaart uit Nijega is een realistisch kunstenaar die haar werk volledig laat sturen door kleur en licht. Vanuit haar atelier op zolder van het ruime, voormalige school- en winkelpand waar ze al dertig jaar met haar man Jean Pierre woont, schildert ze figuratieve voorstellingen: mensen, weidse landschappen, luchten, spelende kinderen en stillevens die haar emotioneel raken. Haar werk draait om het vastleggen van een gevoel; zoals ze zelf zegt: „Het is een gevoel wat je in een schilderij legt. Het is een soort ontroering voor wat je hebt gezien.”
Boogaart ontwikkelde haar eigen stijl na jaren van studie en praktijk. Na tekenlessen op school — en een beslissende aanmoediging van tekenleraar Pier Feddema — volgde ze opleidingen aan de Kunstacademie in Kampen en de Rijksakademie in Amsterdam. Daar leerde ze het ambacht van het figuratieve werken: veel tekenen van modellen, schilderen en boetseren. Ze benadrukt dat het minstens een decennium intensief werken kostte om te ontdekken wat ze wilde en kon. Voor extra stabiliteit haalde ze een eerstegraads bevoegdheid en gaf tien jaar twee dagen per week les, totdat ze volledig op haar kunstenaarschap kon focussen.
Haar dagelijkse ritme is gestuurd door discipline: vroeg beginnen na het wegbrengen van de kinderen, een vaste werkweek, en beweging — ze zwemt drie keer per week. Mannie (Jean Pierre, door haar JP genoemd) en zij vormen een samenwerkingspaar: hij maakt lijsten, beheert de website, boekhouding en klantencontacten; zij concentreert zich op het schilderen. Het huis biedt bovendien veel expositieruimte; al meer dan 25 jaar organiseren ze elk december een open eindejaarstentoonstelling, waarbij werk door het hele huis hangt — van galerie tot woonkeuken en serre.
Boogaart ervaart schilderen niet louter als beroep maar als levensinhoud: het verveelt haar niet en het combineert werk met persoonlijke beleving. Ze erkent ook de onzekerheid van de kunstmarkt, maar vertrouwt op jarenlange ervaring en de emotionele herkenbaarheid van haar werk, waarmee ze hoopt publiek te ontroeren.