In je schoenendoos vol herinneringen zitten ook dingen die je liever vergeet

In dit artikel:

Wybe Fraanje bezocht een muziektheateravond van een oude studievriend en gebruikt die ervaring als vertrekpunt voor een terugblik. De vriend, Rick de Gier, bracht onlangs zijn vijfde album uit: Vliegtuigsporen boven Houten — de eerste plaat die hij onder zijn eigen naam publiceert en bovendien zijn eerste Nederlandstalige werk. Muzikaal heeft hij de indiegitaarpop van zijn vroegere band Ponoka ingeruild voor een synthpopsound, maar het talent voor aanstekelijke melodieën en slimme teksten bleef behouden.

Het album en de voorstelling draaien om het ogenschijnlijk oninteressante Houten, de plek waar De Gier zijn tienerjaren doorbracht. Via lichtvoetige, soms tedere observaties voert hij de luisteraar langs zwaardere thema’s en herinneringen. Een lied heet Schoenendoos; daarin worden allerlei herinneringen — van tastbare spullen tot gevoelens en ideeën — op een rij gezet, met de boodschap dat het verleden met je meereist.

Dat beeld doet Fraanje uiteindelijk nadenken over zijn eigen ‘schoenendoos’ vol memoires. Hij erkent fouten, uitspraken en overtuigingen waar hij later spijt van kreeg, momenten van dwaalwegen en vergissingen, maar ook de geleerde lessen en het geloof dat hem gevormd heeft. Hoewel de man die hij vroeger was soms onherkenbaar lijkt, blijkt het verleden niet simpelweg af te sluiten: je draagt het mee in verhuisdozen, in houdingen en in littekens.

Naast die persoonlijke reflectie staat ook de blijvende waarde van vriendschap centraal. De groep vrienden uit het eind van de jaren negentig is na dertig jaar nog grotendeels intact; al leven ze verspreid, het contact is warm en de gedeelde interesse in muziek blijft verbinden. Fraanje besluit dat je wel kunt veranderen en verbeteren, maar dat de bagage van vroeger vaak onderdeel blijft van wie je nu bent — en dat het troost geeft dat vrienden die reis met je meewerken.