In 1985 kon de Elfstedentocht eindelijk weer gereden worden

In dit artikel:

Fryslân beleefde in 1985 na 22 jaar afwezigheid eindelijk weer de Elfstedentocht, ondanks ongunstige weersomstandigheden. Het begin van dat jaar was nat en warm, maar na een periode van kou leek het er eindelijk op dat de tocht op 21 januari zou kunnen doorgaan. Teleurstelling volgde door opnieuw dooi, waardoor de toeschouwers en schaatsers zich in Polen verzamelden voor een alternatieve tocht. Uiteindelijk, na een succesvolle Elfmerentocht, besloot het bestuur de Elfstedentocht op 18 februari aan te kondigen, wat leidde tot een enorme opwinding in Fryslân.

De sfeer was feestelijk en de horeca in Leeuwarden had het druk met het verlenen van vergunningen voor verkoop. De lokale krant verscheen vol berichten over de tocht en de enthousiasme steeg toen duizenden schaatsers zich inschreven. Journalist Hinne Bokma herinnert zich de feeststemming en de lange dagen van verslaggeving. De organisatie had alles goed op orde, maar de dooi begon al snel de spelbreker te worden.

Op de dag van de tocht werd het ijs steeds slechter door oplopende temperaturen. Van de 16.000 deelnemers bereikten 12.996 de finish, een relatief goed resultaat in vergelijking met eerdere edities, waar tientallen schaatsers door de kou gewond raakten. Uit reacties van veteranen blijkt dat de omstandigheden van 1985 ondanks de dooi nog steeds als beter werden ervaren dan die van de strenge vorst in 1963.

De Elfstedentocht van 1985 bleek een belangrijk evenement voor de regio, met een sterke gemeenschap en zonder overheidssubsidie georganiseerd. Mensen uit heel Nederland deden mee, maar het bleef een evenement met een duidelijke Friese identiteit. Na de finish zorgde de redacteur van het Friesch Dagblad voor een Logboek van de tocht, dat populair bleek te zijn. Bokma, optimistisch over toekomstig schaatsplezier, kijkt alvast uit naar een volgende Elfstedentocht, hoewel de lange wachttijden inmiddels een feit zijn.