Hoe gaat de wereldwijde kerk handen en voeten geven aan de vredesboodschap van de paus?

In dit artikel:

Paus Leo XIV riep recent op tot een ‘vredeswonder’ voor onder andere Gaza en Oekraïne, een oproep die urgent klinkt temidden van geopolitieke spanningen en bezuinigingen op humanitaire hulp door westerse landen. Terwijl overheden in het Westen hun steun aan ontwikkelingssamenwerking verminderen, valt de last steeds zwaarder op kerken in het Mondiale Zuiden, die met beperkte middelen proberen te voorzien in de humanitaire en sociale noden van hun gemeenschappen. Dit sluit aan bij een lange geschiedenis waarin kerken wereldwijd, ook buiten zicht van de rijkere landen, als vangnet en motor van maatschappelijke zorg, onderwijs en gezondheid functioneren.

De consequenties van terugtrekkende hulp zijn schrijnend: na het stopzetten van de financiering door de Amerikaanse overheid, onder meer via USAID, lijden wereldwijd miljoenen mensen aan tekorten in voedsel, water en medicatie. Ook Europese landen, waaronder Nederland, volgen dit voorbeeld door minder te investeren in ontwikkelingshulp. Hierdoor wordt van kerken in kwetsbare gebieden nóg meer verwacht, terwijl zij hun maatschappelijke rol opnieuw moeten bevestigen – een rol die historisch gezien essentieel is geweest.

Ondanks problemen binnen de kerk zelf, benadrukken betrokken organisaties zoals Tearfund dagelijks de positieve impact die kerken wereldwijd hebben, zelfs in omstandigheden van achterdocht of vervolging. Het artikel pleit voor onderlinge verbondenheid binnen de wereldwijde kerk, waarbij de Nederlandse kerk kan leren van de volharding en geloofskracht in het Zuiden, terwijl zij zelf financiële middelen kan delen. Deze wisselwerking is volgens de auteurs cruciaal om het geloof in praktijk te brengen als een levend en barmhartig engagement, in lijn met de pauselijke boodschap en het bijbelse principe dat geloof zonder daden dood is.