Het recht van de sterkste wint en daarmee zijn er eigenlijk geen winnaars bij de verkiezingen

In dit artikel:

Het stuk stelt dat het huidige kapitalistische stelsel structureel winnaars en verliezers creëert: wie kapitaal, talent of systeemvaardigheid bezit wordt rijker, terwijl de armsten achterblijven. In Nederland zijn de reële arbeidsinkomens van de onderste 20 procent in de afgelopen decennia gedaald, ondanks stijgende arbeidsproductiviteit; tegelijkertijd stegen de inkomens van vooral de hoogste 2 procent. Wereldwijd leeft ongeveer twee derde van de mensen van minder dan wat tien Amerikaanse dollars opleveren in de VS, aldus de auteur.

Als gevolg van deze groeiende ongelijkheid levert de verkiezingsuitslag van 29 oktober volgens de auteur geen echte winnaar op behalve de stem van onvrede. Het populistisch-rechtse blok (PVV, FvD, BBB, JA21) behaalde samen ongeveer 46 zetels, vrijwel gelijk aan twee jaar geleden; de VVD onder Yesilgöz toont bovendien duidelijke populistische trekken. Partijen die expliciet kwetsbaren en niet-menselijk leven verdedigen (zoals SP, PvdD, CU, GroenLinks en PvdA) krimpen juist.

De conclusie is dat zonder stevige herverdelings- of reguleringsmaatregelen de meest kwetsbaren ook de komende jaren weinig van de overheid hoeven te verwachten. Daardoor groeit de rol van kerken en burgers om op te komen voor wie weerloos is. De auteur roept op die stem te zijn en de rechten van de kwetsbaren te beschermen.