Het opstappen van NSC-smaldeel maakt politieke chaos compleet | LC commentaar

In dit artikel:

Het kabinet-Schoof I wordt in deze reactie weggezet als een mislukt politiek experiment: na een reeks ontslagen en politieke spanningen functioneert het kabinet nauwelijks meer en loopt Nederland het risico als een bestuurlijke blamage in Europa te gelden. De problemen begonnen volgens de columnist al bij de val van kabinet‑Rutte IV ruim twee jaar geleden (over gezinshereniging), waarna het opvolgende kabinet vroeg in een demissionaire fase belandde (na 544 dagen in juli 2023). Schoof trad een jaar later aan, maar van de oorspronkelijke zestien bewindslieden zijn er inmiddels nog maar zeven over.

Het vertrek van demissionair minister van Buitenlandse Zaken Caspar Veldkamp werd aanvankelijk als moedig bestempeld, maar de vraag wordt opgeworpen of zijn opstappen de politieke invloed op kritieke dossiers niet juist heeft verzwakt — bijvoorbeeld bij de discussie over sancties tegen Israël en bij het bepalen van een duidelijke grens bij de Israël‑Gaza‑crisis. De columnist wijst er op dat er tijdens de formatie en bij het hoofdlijnenakkoord in het voorjaar van 2024 al tienduizenden Palestijnen waren omgekomen, terwijl het akkoord zich vooral richtte op het verplaatsen van de ambassade naar Jeruzalem — een omstreden stap die de annexatie van Oost‑Jeruzalem zou kunnen normaliseren.

De kernkritiek is dat het akkoord en het kabinet te vaag en onstabiel waren: steeds opnieuw werd er onderhandeld zonder duidelijke koers. De Tweede Kamer zal woensdag een oordeel vellen; de oproep is dat partijen nu samen coalities smeden om het land bestuurbaar te houden en na 29 oktober eens serieus te formeren voor een stabiel kabinet.