Het mooiste van schrijver James Joyce in de damesmodezaak | column Asing Walthaus

In dit artikel:

In de Rue de L’Odéon raakt de verteller haar gezelschap C. kwijt wanneer die een dameszaak op nummer 12 binnengaat. Door de etalageruit ziet ze een verkoopster en een man met paardenstaart, die volgens haar op Frank Zappa lijkt, hen binnenhalen. De man spreekt in het Engels en begint een gesprek over James Joyce: hij wijst erop dat Ulysses in 1922 bij diezelfde locatie is uitgegeven door Sylvia Beach, dus bij de oorspronkelijke Shakespeare & Company, en corrigeert daarmee de veronderstelling dat die beroemde zaak aan de Seine stond — dat is een latere ontwikkeling.

Tijdens het passen van een rood-geblokt vest blijkt de man een grote Joyce-kenner; hij vertelt dat uitgevers aanvankelijk weigerden Ulysses uit te geven en noemt Finnegans Wake als zijn favoriete, zij het berucht complexe, werk. De verteller geeft aan The Dead uit Dubliners te prefereren; de man downplayt korte verhalen als eenvoudiger. Ondanks complimenten en aandringen besluit C. het vest niet te kopen; buiten noemt ze de benadering van de winkel te opdringerig.

Kort gezegd combineert het tafereel een alledaagse winkelervaring met literaire geschiedenis: nummer 12 Rue de L’Odéon roept de erfenis van Sylvia Beach en de publicatie van Ulysses op, terwijl een enthousiaste Joyce-liefhebber ter plekke een mini-lezing geeft — voor C. reden genoeg om zonder aankoop verder te lopen.