Het gaat altijd over de oerstomme homo sapiens, en nooit eens over vergiftigde merels | column Jantien de Boer

In dit artikel:

De auteur uit zijn frustratie over de eenzijdige aandacht voor menselijk welzijn rondom het PFAS-probleem, waarbij het effect van deze schadelijke stoffen op de natuur grotendeels genegeerd wordt. Terwijl het RIVM adviseert om geen eieren meer te eten van buiten scharrelende kippen vanwege PFAS-verontreiniging, wordt het impact op wilde dieren, zoals vogels en bodemorganismen, nauwelijks besproken. Intussen blijft PFAS zich verspreiden, deels door het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen in de landbouw waar deze stoffen in zitten. Een groot deel van tuinders, akkerbouwers en hun werknemers is zich echter niet bewust van het gevaar, wat leidt tot onvoldoende bescherming, aldus de Arbeidsinspectie, die PFAS bestempelt als een ‘zeer zorgwekkende stof’ en dringende aandacht vraagt voor de risico’s voor deze groep. Ondanks Europese overwegingen rondom een verbod, blijft PFAS ook in diverse technologieën aanwezig, waardoor het verbieden lastig is. Tegelijkertijd worden initiatieven als de ‘Maai mei niet-maand’, bedoeld om bijen en vlinders te beschermen, vanuit commercieel oogpunt ondermijnd door het aanraden van laag-toxische pesticiden. De schrijver verzucht dat de mens zich uiteindelijk beperkt tot een ‘veilige’ maar onnatuurlijke leefomgeving, terwijl de schadelijke effecten op het ecosysteem nauwelijks serieus genomen worden.