Het artiestenbestaan is niet per se oudervriendelijk. Mijn baby kent geen kantoor | column Nhung Dam

In dit artikel:

Een zwangere, alleenstaande actrice die door het land toert beschrijft hoe ze letterlijk haar schrijfbureau afbreekt om ruimte te maken voor een babybox — een beeld voor de ingrijpende omslag in haar leven terwijl ze nog werkt. Haar werkritme draait om avonden, weekenden en feestdagen; zij keert terug naar huis na middernacht en is vaak in een vreemd theater dat tijdelijk haar woonkamer wordt. Dat past niet bij het gangbare opvangmodel dat is ingericht op ouders met een standaard dagdienst en vaste kantooruren.

Zij mist een partner of nabije familie die kan bijspringen en ziet hoe een gebrek aan steunlegeerde tot uitholling kan leiden — geïllustreerd door de buurvrouw die uitgeput raakte en riep: “Ik heb de melk laten aanbranden! Ik ben zó moe!” De actrice worstelt met praktische vragen: waar kan haar kind straks terecht als zij optreedt, welke opvangmogelijkheden bestaan voor onregelmatige werktijden, en hoeveel ruimte geeft de samenleving aan niet-standaard gezinsvormen?

Ze besloot haar tour te verschuiven en zoekt nu actief naar oplossingen en ervaringen van anderen. Wie tips heeft, wordt gevraagd te mailen naar management@nhungdam.com. Haar verhaal zet een bredere vraag op de agenda over de noodzaak van flexibele kinderopvang voor beroepen buiten het 9-tot-5-patroon.