Gylène (19) uit Drachten droomt van hardlopen met een blade. 'Dat gevoel van rennen is onbeschrijflijk'
In dit artikel:
Na een amputatie kan sport een cruciale rol vervullen bij het hervinden van levensvreugde en lichamelijke mogelijkheden. Dit blijkt uit het project Atletiek met een prothese, dat recent van start ging in Heerenveen. De deelnemers, zoals Anne Meester uit Nij Beets en Maarten Oostenveld uit Workum, beiden hun linker onderbeen verloren door ongelukken, ervaren het sporten met een prothese als bevrijdend en motiverend. Meester, die al meerdere keren succesvol de populaire 4 Mijl van Groningen liep, benadrukt het lichte en soepele gevoel van hardlopen met een speciale "blade"-prothese, die aanzienlijk verschilt van een reguliere prothese.
De trainingen, geleid door trainster Simone Falkena en mede-gedreven door paralympisch kampioen verspringen Joël de Jong, zijn toegankelijk voor zowel beginners als gevorderden en richten zich op vertrouwen opbouwen in bewegen en plezier in sport. De Jong, die zelf op jonge leeftijd beide onderbenen verloor door botkanker, fungeert als voorbeeld en inspiratiebron voor de deelnemers om grenzen te verleggen ondanks tegenslagen.
Ook de jongere generatie wordt actief betrokken: Gylène van der Meulen, een 19-jarige Drachtster met de zeldzame ziekte van Kawasaki, mag binnenkort tijdens een exclusieve driedaagse clinic in Vught kennismaken met het hardlopen op een blade. Deze clinic, georganiseerd door prothesemarktleider Ottobock, biedt topbegeleiding van onder andere paralympisch sprintster Marlou van Rhijn en drievoudig paralympiër Heinrich Popow. Gylène verwacht veel van deze ervaring en hoopt op termijn ook een geavanceerde, waterbestendige mechanische knie, de Genium X3, aan te schaffen, hoewel dit een kostbare wens is.
Voor deelnemers als Oostenveld, die na zijn bedrijfsongeval zijn sportieve doelen wil voortzetten, is het verkrijgen van een blade een belangrijke stap om weer te kunnen rennen en zelfs marathons te lopen. Het project Atletiek met een prothese brengt zo niet alleen fysieke revalidatie, maar ook emotionele veerkracht en sociale verbondenheid, waardoor amputatie geen einde hoeft te betekenen, maar juist een nieuw begin kan zijn in sport en beweging.