'Groot geworden door mijzelf te blijven.' Zo nam Sherida Spitse na 19 jaar afscheid van Oranje
In dit artikel:
Na negentien jaar maakt Sherida Spitse abrupt een punt achter haar interlandloopbaan: in het oefenduel Nederland–Canada (1-0) in het Goffertstadion in Nijmegen nam de 248-voudig international en boegbeeld van de Leeuwinnen afscheid voor ruim achtduizend toeschouwers. Spitse, die zich op 16‑jarige leeftijd in 2006 voor het eerst meldde bij Oranje, kondigde haar besluit twee weken eerder aan en vatte het nuchter samen: "Mooi geweest, het is goed zo."
De avond had een persoonlijke sfeer. Teamgenoten hadden haar de dag ervoor opgehaald met een ludieke Sherida Spitse-quiz en sushi als eerbetoon. Bij de spelerintroducties klonk haar naam het luidst en langs de zijlijn vormden ploeggenoten, staf en zelfs de Canadezen een erehaag toen zij in de 48e minuut werd gewisseld voor Veerle Buurman. Het stadion stond terecht op om haar uit te zwaaien; Spitse haalde haar aanvoerdersband van de arm, gaf high fives en omhelzingen en nam vervolgens, zichtbaar ontroerd maar ook ontspannen, plaats op de bank onder een fleecedeken.
Het afscheid markeert niet alleen het slot van een uitzonderlijke interlandcarrière, maar ook de evolutie van het vrouwenvoetbal die Spitse zelf meemaakte. Van spelen tussen jongens bij VV Sneek — haar eerste club had destijds geen meisjesteams — tot een club die inmiddels vijf vrouwen- en meisjesteams telt. Voor haar was de EK‑zege in eigen land in 2017 een kantelpunt: dat moment vergrootte de publieke belangstelling en hielp het vrouwenvoetbal stevig te verankeren in Nederland. Haar doelpunt in die EK-finale, ook al relativeert zij het zelf, was van doorslaggevend belang voor de titel.
Spitse staat bekend om haar fanatieke coaching vanaf de zijlijn; toch zat ze tijdens haar afscheid opvallend rustig. Ze sluit een terugkeer in een andere rol niet uit: werken als coach spreekt haar aan, maar ze wil het rustig opbouwen en niet direct de leiding opeisen. Ze noemt ook de verschillende trainers die haar hebben gevormd — sommigen warm, anderen streng — en benadrukt dat het creëren van een hechte teamsfeer essentieel is en het moeilijkst om als trainer te realiseren.
Na het eindsignaal begon het afscheidsfeest pas echt: teamgenoten droegen haar op de schouders, ze ontving bloemen en een shirt met het getal 248, en op de videoschermen werden haar hoogtepunten getoond. Bekende gasten, waaronder Wesley Sneijder, waren aanwezig om haar te eren. In haar korte toespraak keek ze terug op bescheiden beginnen en groots publiek: "Ooit begon ik met honderd mensen in het stadion, dat werden er 35.000. Ik ben jullie enorm dankbaar en hoop dat jullie Oranje ook zonder mij blijven steunen."
Spitse laat een indrukwekkende erfenis achter: sportieve successen, een voorbeeldfunctie voor jongere speelsters en een zichtbaar symbool van de professionalisering en populariteitstoename van het vrouwenvoetbal in Nederland.