Gaza blijft ook wereld van cultuur en festivals bezig houden, leert Lowlands. Ongemakkelijk maar terecht | LC commentaar

In dit artikel:

Gaza houdt ook de culturele wereld in zijn greep: op festivals ontstaat een zoektocht naar wat artiesten en organisatoren wél of niet moeten doen. Recent op Lowlands nam het Noord Nederlands Orkest expliciet stelling tegen het geweld in Gaza en programmeerde werk van de Palestijnse componist Salvador Arnita — een combinatie van woorden en muziek die veel indruk maakte. Het illustreert het idee dat kunst meer kan zeggen dan symbolische vlaggen.

Tegelijk leidt activisme op podia tot conflicten. De Ierse band Murder Capital zag Duitse optredens geannuleerd vanwege een Palestijnse vlag op het podium. Op het Britse Glastonbury escaleerden protesten rond Kneecap en Bob Vylan zelfs tot politieonderzoek, deels door provocerende uitspraken en sympathieën die grenzen overschreden. In Nederland verlopen confrontaties vaak minder fel, maar soms ook potsierlijk: op Le Guess Who? riep rapper Gaika het publiek op om te reageren op “Gaza”, wat bij sommige bezoekers tot ongemak leidde.

De column plaatst dit in een bredere culturele traditie van protestmuziek, met Muslimgauze (Bryn Jones) als voorbeeld: zijn werk, doordrenkt van woede en vervreemding rond Palestina, verbeeldt hoe kunstenaars jarenlang het conflict hebben blijven bevragen; Jones overleed in 1999. De kernstelling is hard: ondanks decennia aan aandacht zijn de omstandigheden voor Palestina, en andere onderbelichte crisisgebieden zoals Soedan en Congo, weinig verbeterd. Ook als kunst weinig direct verandert, roept het op tot betrokkenheid — een morele plicht om te blijven spreken en luisteren, en om het debat over onderdrukkingen en geweld te blijven voeren. Reageren op deze visie kan via het commentaarkanaal van de krant.