Een vis heeft niet door dat hij in water zwemt | column Froukje Jackson

In dit artikel:

Alma volgt een verplichte training over het werken met mensen met een licht verstandelijke beperking, waarbij ze onverwacht een diepere connectie voelt. Tijdens de sessie herkent ze namelijk de beschreven gedragskenmerken in haar moeder, zoals wanbalans in gedrag en verbaal vermogen zonder gevoel voor inhoud. Opgegroeid in een afgelegen huis in Drenthe, zonder vader en met een afstandelijke moeder, ervaarde Alma een eenzame jeugd waarin thuis het tegenovergestelde was van de warmte die ze op school aantrof. Conflicten tijdens haar puberteit escaleerden regelmatig, met haar moeder die Alma de schuld gaf en haar soms dagenlang opsloot.

De training helpt Alma te begrijpen dat haar moeder waarschijnlijk worstelde met een licht verstandelijke beperking, wat haar overweldigde en haar gedragsproblemen verklaarde. Deze nieuwe inkijk verandert Alma’s perspectief, al blijft haar gevoel van eenzaamheid bestaan, waardoor ze therapeutische hulp zoekt. Na een behandeltraject vertelt Alma met trots dat ze emotioneel volwassener is geworden: ze kan haar gevoelens nu benoemen, iets wat ze eerder niet kon, en heeft geleerd met mildheid naar zichzelf en haar moeder te kijken. Hierdoor is haar pijn niet verdwenen, maar is ze beter in staat ermee om te gaan en zichzelf te accepteren.