Dirk (75) uit Feanwâlden leefde lang in reservetijd en liep op minder dan een half hart twee keer de wereld rond

In dit artikel:

Dirk Winius, geboren in Drachten, is deze zomer overleden aan een erfelijke hartziekte die hem al decennia beperkte. Na een hartinfarct in 1993 bleek zijn hart toen al ernstig beschadigd; artsen voorspelden destijds dat hij waarschijnlijk niet ouder zou worden dan zestig. Dat inzicht veranderde zijn leven: dankbaar voor de gekregen „reservetijd” paste hij zijn leven aan en koos hij voor een actieve, sobere levensstijl die hem tientallen extra jaren schonk.

Winius werkte als hoofduitvoerder, onder meer bij bouwbedrijf Friso in Sneek, maar zijn bekendheid kwam vooral door sportieve en creatieve bezigheden. Hij was een fervent schaatser, fietser en wandelaar: vijfmaal voltooide hij de Elfstedentocht (ook op de fiets en te voet) en hij liep meerdere keren de Slachte en tal van andere langeafstandstochten, onder meer met de Friese Lange Afstand Lopers. Tegen het einde van zijn leven rekende hij uit dat hij minstens twee keer de aarde rond had gewandeld.

Naast beweging ontwikkelde hij een passie voor fruitbomen en schilderen. In de tuin van het huis dat hij met zijn vrouw Antonia Veldhuis bouwde in Feanwâlden plantte en entte hij een boomgaard van 118 oude rassen — zonder chemische middelen en met eigen handen gesnoeid, omdat hij geen „vreemde handen” aan zijn bomen wilde. Ook maakte hij ongeveer 120 schilderijen; een lokale krant omschreef zijn werk als zorgeloos en gevarieerd.

De laatste jaren verslechterde zijn gezondheid snel. Dit voorjaar traden steeds meer klachten op; in januari moest de ambulance meerdere keren komen. Zijn hartfunctie daalde van ongeveer 25 procent naar nog maar veertien procent, waarop specialisten concludeerden dat er geen medische oplossing meer was. Winius, die zijn lichaam aan de wetenschap wilde schenken, belde in de dagen voor zijn overlijden vrienden en familie zodat zij afscheid konden nemen — een voornemen dat leidde tot veel bezoekers en warme gesprekken.

Zijn echtgenote Antonia werkt met goede vrienden aan een herinneringsbankje bij de ijsbaan in Feanwâlden, als eerbetoon aan een fanatiek schaatser en wandelaar die, ondanks een zwaar aangetast hart, zijn dagen tot het laatst met energie en liefde voor natuur en ambacht vulde.