Dingen die we onszelf vertellen | Column Froukje Jackson

In dit artikel:

Yannick maakt deel uit van een hechte vriendenkring waarvan de meesten aan het werk zijn of bezig met afstuderen. Waar ze eerst uitgingen, verschuiven hun samenkomsten nu naar eten, films of sporten. Als iemand emotioneel vastloopt, bellen zijn vrienden meestal hem: hij luistert zonder oordeel en biedt steun. Zelf houdt Yannick zijn problemen voor zich. Al geruime tijd voelt hij zich ‘onblij’ — niet echt ongelukkig, maar ook niet tevreden — en hij durft die kwetsbaarheid niet te delen uit angst hen te belasten.

In zijn jeugd gebruikte hij wiet om dat gevoel even te dempen; na een lange pauze is hij in januari opnieuw begonnen. Dat middel geeft hem tijdelijk rust, maar heeft geleid tot toenemende somberheid en achterstanden op het werk. Tijdens behandeling vertelt hij dat hij ervan overtuigd is dat zijn vrienden al genoeg aan hun hoofd hebben, een aanname die hij niet kon onderbouwen. De psycholoog confronteert hem zacht: die gedachte beschermt hem juist tegen het contact waar hij behoefte aan heeft. Die invalshoek zet hem aan het denken en hij besluit contact op te nemen met een vriend.

Het verhaal, afkomstig uit een geanonimiseerde spreekkamercolumn van GZ-psychologen Froukje Jackson (Groningen) en Irma van Steijn (Leeuwarden), illustreert hoe mensen soms hun eigen steunbronnen blokkeren door aannames over anderen. Het toont ook hoe een kort gesprek in therapie kan helpen die belemmerende overtuigingen te doorbreken en herstel van sociale verbinding te bevorderen.