De wereld volgens Lowlands: warm en woelig. Ook met Palestina op de achtergrond een sprookje voor een weekend
In dit artikel:
De Vijfde van Beethoven bij Lowlands veranderde dit jaar van statig orkestmoment in massale festivalrage: het Noord Nederlands Orkest (NNO) wist tienduizenden bezoekers in de enorme Alpha-tent mee te krijgen, met meebrullen, handjes-op-hoofd-dansjes, mosh- en circlepits en zelfs crowdsurfers. Voor het derde jaar op rij trekt het NNO laaglandpubliek uit de slaapzakken en creëert zo een nieuw ritueel waarin klassieke muziek en festivalenergie samensmelten.
Het programma koos bewust voor herkenbare, meezing- en meebeweegwaardige muziek — fragmenten van Holst, de bekende Pomp and Circumstance en Ravels Adagio — waardoor de grote menigte gemakkelijk kon participeren. Buitenconcerten en crossover-sets vereisen technische aanpassingen; musici gebruiken in-ears zodat ze zichzelf en elkaar kunnen blijven horen temidden van het geroezemoes. Slagwerker Menno Bosgra droeg zorg voor de repetitieve snaredrumpartij die Ravels stuk dreef, terwijl orkestleden zich afvroegen of hun inzetten wel doorkwamen bij zo’n lawaaierige massa.
Lowlands zelf vertoonde sterke Noord-Nederlandse connecties: organisator Eric van Eerdenburg werd door het publiek toegesproken, en artiesten en makers uit Friesland en omgeving — van schrijvers en dj’s tot de zoon van een Drentse theatermaker — waren nadrukkelijk aanwezig. Ook de programmering weerspiegelde regionale en nationale talentlijnen: van hiphop en performance tot elektronische en soulacts.
Praktisch veranderde er ook wat: het feest ging terug naar betalingen met gewone pin- en kaartterminals (het muntjessysteem verdween), waardoor prijzen weer zichtbaar werden — een biertje 3,90, nasi 17,95, een ‘mitraillette’ 12,95 — maar de terminals hadden soms last van fel zonlicht en onduidelijke betaalbevestigingen.
Het festivalterrein bood behalve podia veel extra’s: vintagekleding, massages, een wellness-eiland, tattoos en een luxe schoonheidssalon, wat bijdroeg aan het tijdelijke escapisme. Muzikaal was er veel diversiteit — van energieke rappers en latin-orkestjes tot elektronische performancekunstenaars als FKA Twigs en Arca, en van gitaarbands tot choreografisch ingestelde popshows. Politieke statements waren beperkt zichtbaar; enkele artiesten droegen hun steun voor Palestina uit, maar het bleef relatief spaarzaam.
Lowlands fungeert aldus als een plek van even noodzakelijke als vrolijke hedonisme: een weekend waarin uiteenlopende genres, publieksinteractie en theatrale invullingen samenkomen tot een soort modern festivalsprookje.