De wereld volgens Lowlands: warm en woelig. Ook met Gaza op de achtergrond een sprookje voor een weekend
In dit artikel:
Al bij de eerste noten van Beethovens Vijfde verandert de Alpha-tent in een veldconcert van ongebruikelijke proporties: duizenden bezoekers brullen mee, vormen mosh- en circle-pits, gaan zitten voor roeibewegingen en crowdsurfen zelfs over elkaars handen. Het Noord Nederlands Orkest (NNO) keert daarmee voor het derde achtereenvolgende jaar Lowlands om en creëert een nieuw festivalritueel waarin klassiek en festivalgeweld onmiskenbaar samensmelten.
De uitdaging voor het orkest is groot: hoe hoor je elkaar met dat constante gejuich? Buitenoptredens en crossover-shows worden begeleid met in-ears, zodat musici als slagwerker Menno Bosgra minutenlang precies die repeterende snaredrumgroove kunnen volhouden die stukken als het herhalende Ravel-nummer ondersteunen. Het repertoire is bewust herkenbaar en meezingbaar: fragmenten uit Holsts The Planets, Pomp and Circumstance en ritmisch sterke Ravel‑delen zorgen voor het gewenste meebrul-effect bij het publiek.
Lowlands blijkt ook een podium voor Noord-Nederlandse netwerken: scheidend festivaldirecteur Eric van Eerdenburg (25 jaar aan het roer) krijgt applaus, regionale auteurs en dj’s verschijnen regelmatig in het programma, en er zijn familie- en opleidingverbindingen zichtbaar in de programmering en productie. Zo staat Gotu Jim — zoon van de theatermaker Geert Lageveen uit Drachten — prominent op het affiche en observeert conservatoriumdirecteur Richard Zijlma de optredens van een student-producer met herkenbare persoonlijke banden.
Praktisch nieuws: het festival schrapte het muntjessysteem, waardoor prijzen ineens transparant zichtbaar zijn (bier rond €3,90; nasi €17,95; een mitraillette €12,95). De overgang naar pinbetalingen verloopt niet zonder haperingen door slecht afleesbare terminals in fel zonlicht, maar dat remt de festivalsfeer nauwelijks.
De rest van het terrein is een bont palet van hedonisme en esthetiek: van een queer-tent met nachtprogramma en een Efteling-achtig decor bij Chappell Roan tot een wellness-eiland, vintagekleding, tattoo-pop-ups en glittermake-up. Muzikaal wisselen energieke rappers en latin-orkestjes af met performancegerichte elektronische acts (FKA Twigs, Arca) en rock- en indie-acts die vooral een ouder publiek aanspreken (Queens Of The Stone Age, Vampire Weekend). De show van rapper Sef, onder meer met gastoptredens van Froukje en Wende, en massa’s voor Mula B en Frenna illustreren de sterke positie van Nederlandse pop- en rapnamen op het festival.
Politieke symboliek dringt deels door — bij Murder Capital hangt een Palestijnse vlag — maar uitgesproken protest blijft opvallend beperkt op de camping. Uiteindelijk functioneert Lowlands als tijdelijk sprookje: een weekend waarin experimentele klassieke crossover, popcultuur, queer‑publiek en pure feestzucht samenkomen en elkaar versterken. Het NNO-optreden is illustratief voor die kruisbestuiving: klassieke muziek wordt niet frontaal uitgedragen, maar herontdekt binnen de eclectische, luidruchtige en visueel uitbundige festivalwereld.