De Vliehorst sluit als schoolreisverblijf. Kunnen de schoolkampen nog wel terecht op Vlieland?
In dit artikel:
De Vliehorst, sinds 1951 dé groepsaccommodatie voor schoolkampen op Vlieland, sluit aan het eind van deze maand definitief de deuren. Bestuurslid Jacques van den Bosch zegt: „Het gebouw is op, elk jaar kwamen er minder kinderen, we hielden niks meer over voor onderhoud.” Vanaf 1 november gaat de stichting en het pand over naar de Ondernemersvereniging Vlieland; waarschijnlijk wordt het pand gesloopt en vervangen door personeelshuisvesting en mogelijk een horeca-campus.
De sluiting treft vooral basisscholen die al generatieslang naar Vlieland trokken. De Edese Schoolvereniging, die al 65 jaar naar De Vliehorst kwam, reageert geschokt. Leerkracht Veronica Herkendaal bezocht het eiland deze zomer voor de 25e keer en benadrukt de culturele en natuurwaarde van Vlieland voor leerlingen: het brede strand, lokale attracties en de unieke eilandbeleving. Voor veel scholen vormde De Vliehorst het hart van hun kamptraditie; eerdere groepshuizen op Vlieland (zoals Westend, DoniaState en het Posthuys) zijn de voorbije jaren ook verdwenen.
Er waren pogingen om een deel van De Vliehorst voor schoolkampen te behouden, maar de nieuwe plannen bleken dat niet toe te laten. Ondernemers benadrukken dat schoolreizen waardevolle marketing opleveren — kinderen nemen later vaak ouders en terugkerende bezoekers mee — en er is gezocht naar alternatieven. Deze blijken echter nauwelijks passend voor groepen van circa dertig kinderen: voorgestelde plekken in de Dorpsstraat missen bijvoorbeeld buitenruimte en een hotel als Seeduyn voelt niet als een schoolkamplocatie.
Camping Stortemelk biedt nog wel opties: zes grote slaaptenten (voor twintig personen per tent) en in het laagseizoen (1 oktober–1 april) het personeelsgebouw De Nulck met 37 plaatsen. Directeur Jeltsje Osinga‑Groenhuis zegt dat die voorzieningen bewust zijn ingericht omdat men anticipeerde op het verdwijnen van De Vliehorst. Sommige scholen huren eigen plekken of nemen eigen tenten mee; voor anderen blijft het echter een versobering van de traditie. Herkendaal, die met haar afscheid als kampbegeleidster staat, vindt de tentoplossing „net iets te back to basics”, maar wil niet overstappen naar Ameland.
Kortom: schoolkampen op Vlieland blijven mogelijk, maar het verdwijnen van De Vliehorst markeert het einde van een herkenbare vorm van massale schoolgastheren en dwingt scholen tot praktischere, vaak minder traditionele keuzes.