De meeste boeken of verhalen op straat zijn of worden geschreven | column René Diekstra

In dit artikel:

Studenten levenslooppsychologie vroegen de schrijver waar boeken vandaan komen. Zijn antwoord: verhalen ontstaan vaak op straat — tijdens wandelingen of in toevallige gesprekken met bekenden — en vormen zo het begin van een boek. Hij schetst twee manieren waarop dat bij hem gebeurt: als het schrijven stokt, gaat hij twintig à vijfentwintig minuten wandelen; verrassend genoeg vindt hij dan vaak de ontbrekende zinnen en keert terug om ze op te schrijven. Daarnaast levert het contact met mensen tijdens zulke wandelingen regelmatig kleine levensverhalen op die blijven hangen en later in zijn werk terugkomen.

Als voorbeeld vertelt hij een anekdote die hem via een overbuurman bereikte. Een oud-student vertelde hoe een docent ooit in de klas een gestolen horloge opspoorde zonder de dader publiekelijk te beschuldigen. De docent sloot de deur, liet iedereen staan en vroeg de leerlingen hun ogen te sluiten voordat hij hun zakken controleerde; het horloge werd teruggevonden, maar de dader werd niet vernederd en kreeg later geen bijzondere behandeling. Die discrete, compassievolle manier van corrigeren maakte zo’n indruk op de leerling dat hij zelf les wilde gaan geven en de verteller van het verhaal inspireerde.

De schrijver gebruikt dit voorval als hoofdstukbegin van een nieuw boek, getiteld Over verhaal en moraal, en illustreert daarmee zijn kernpunt: literatuur en levenslessen ontstaan in alledaagse ontmoetingen en kleine morele daden, vaak tijdens eenvoudige wandelingen of gesprekken.