De culinaire geluksroute van Italië. 'Umbrië is het gebied van 'slow tourism', je wordt hier niet overlopen door horden toeristen'
In dit artikel:
Van Rome naar het hart van Umbrië voert dit verhaal langs stijlvolle hotels, gastronomische adressen en lokale producenten die samen het idee van la dolce vita vertalen naar moderne luxe met een duurzame inslag. Startpunt is Rome, waar Palazzo Ripetta vlak bij het Piazza del Popolo een voormalig meisjesinternaat herbergt dat nu als Etere hotel en fine-diningrestaurant Baylon fungeert. Op het dakterras smaken gasten cocktails — zelf geschud in de Baylon Bar — met uitzicht op de Palatijn en mensen die duidelijk genieten van het Italiaanse avondritueel. In de keuken staan vrouwelijke vakmensen, zoals patissière Roberta la Piana; chef Christian Spalvieri, opgeleid onder anderen bij Gordon Ramsay, mengt traditie met innovatie en verknoopt dat met korte ketens en zoveel mogelijk lokale producten. Het restaurant eert bovendien regionale recepten zoals zabaglione, verwijzend naar de historische binding met het pand.
Palazzo Ripetta en Baylon behoren tot Relais & Châteaux, een internationaal netwerk van kleinschalige, hoogwaardige hotels en restaurants opgericht in 1954 met het doel reizigers goed te huisvesten en te voeden. De keten legt sterk gewicht op kwaliteit en ecologische verantwoordelijkheid: leden tekenen bijvoorbeeld het Ethic Ocean-handvest en vermijden bedreigde vissoorten.
De route gaat verder naar Umbrië, een streek die het predicaat ‘slow tourism’ verdient: minder druk dan Toscane maar rijk aan middeleeuwse steden als Perugia, Spoleto en Assisi, variërend landschap en een overvloed aan truffels en olijfolie. Borgo dei Conti, een luxueus resort nabij het Lago di Trasimeno, laat zien hoe erfgoed en lokale ambachten samengaan; gebouwen met eeuwenoude fundamenten zijn ingericht met streekmaterialen via de stichting Place of Wonders. Op het 16 hectare grote domein staan 600 olijfbomen en bijenkasten van imker Giorgio Poeta; gasten kunnen er deelnemen aan een honingslingering en proeven hoe imkers door bestuiving invloed op smaak van honing kunnen uitoefenen — die honing belandt daarna weer op het bord van chef Emanuele Mazzella.
Norcia, geboortestad van Sint-Benedictus, combineert religieuze geschiedenis met culinaire roem: monniken van het moderne Benedictijnerklooster brouwen sinds ongeveer tien jaar Birra Nursia, populair bij Amerikaanse bezoekers. De streek is beroemd om de zwarte wintertruffel en een rijke norcineria-traditie: prosciutto, salami en talloze salsicce, vaak van wild zwijn dat in de omliggende bossen leeft en tegelijk truffels opgraaft. Palazzo Seneca en zijn restaurant Vespasia tonen die lokale overvloed; het restaurant kreeg zelfs een groene Michelin-ster voor duurzaam werken. De familie Bianconi, actief in de horeca sinds 1850, combineert hoogkeuken (chef Fabio Cappiello voegt Japanse accenten toe) met betaalbare, traditionele gerechten afkomstig van hun nabijgelegen biologische boerderij Vallaccone.
De reis eindigt terug in Rome bij Hotel Raphael, een ‘bio-hotel’ dicht bij Piazza Navona dat na een renovatie van architect Richard Meier een vegetarisch biologisch restaurant, Mater Terrae, huisvest onder chef Pietro Leemann. Ondanks aanvankelijke zorgen over het schrappen van vlees blijkt het vegetarische, seizoensgebonden concept internationaal aan te slaan — niet in de laatste plaats dankzij het panoramische dakterras met uitzicht op het Vaticaan.