Cultuursubsidies: denk om de infrastructuur, met talentontwikkeling en al | LC commentaar

In dit artikel:

De periodieke verdeling van provinciale cultuursubsidies zorgt opnieuw voor commotie in Friesland: sommige instellingen dreigen buiten de boot te vallen, terwijl andere — mede door effectieve lobby — steun behouden. De commentaartekst verwijst kort naar Thomas Heerma van Voss’ roman Het archief om te illustreren hoe precair en klein het draagvlak voor literaire bladen kan zijn wanneer subsidie wegvalt.

Als concreet voorbeeld wordt dansgezelschap Ivgi & Greben genoemd, vijf jaar geleden met veel tamtam door de provincie aangetrokken. Het professionele, internationaal samengestelde ensemble — een van de oprichters komt uit Israël, de ander uit Leeuwarden; jonge dansers zijn van over heel Europa — toert langs meer dan twintig theaters en staat opnieuw op Oerol. Belangrijker nog: de groep bouwt aan een infrastructuur die op termijn meer jong Fries danstalent kan opleiden. Toch ontbreekt het volgens de auteur aan een samenhangende provinciale visie op zulke ketens van talentontwikkeling en cultuureducatie.

Het huidige systeem van vierjarige subsidietermijnen dwingt instellingen telkens hun bestaan volledig te verantwoorden, met het risico van ontmanteling bij politieke veranderingen — een probleem dat voor musea en andere statische organisaties extra schrijnend is. De Raad voor Cultuur pleit daarom voor langere, achtjarige financieringsperioden om stabiliteit te geven voor langlopende projecten, mits er tegelijkertijd ruimte blijft voor vernieuwing en het afstoten van verouderde instituten.