Bouwurk was gouden kooi voor ietwat kneuterig Arcadia, meent Sido Martens | opinie

In dit artikel:

Na honderd dagen Arcadia trekt correspondent Sido Martens uit Leeuwarden een nuchtere en kritisch oordeel: de organisatie presenteerde indrukwekkende cijfers, maar die zijn volgens hem oncontroleerbaar en soms misleidend. Ondanks het wegvallen van grote publiekstrekkers en gekorte subsidies claimde Arcadia succes op basis van bezoekersaantallen, media-exposures en aantallen acts en vrijwilligers — cijfers die volgens Martens meer op nattevingerwerk dan op harde data lijken.

Hij geeft concrete voorbeelden van dubieuze methodes: de vermeende 700.000 media-uitingen zou voortkomen uit het simpelweg optellen van oplages, terwijl een billboard dat volgens hem dagelijks door honderden auto’s gezien wordt slechts 150 keer is meegeteld. Zulke tegenstrijdigheden wekken de indruk van PR-camouflage om een duur en niet zo massaal evenement nog glans te geven. Dat voelt knap als teleurstellend, temeer omdat Arcadia als driejaarlijks festival flinke ambities heeft en de organisatiestop — Sjoerd Bootsma en Immie Jonkman — rond de €100.000 per persoon verdient, wat hoge verwachtingen van kwaliteit rechtvaardigt.

Martens bekritiseert ook het onderdeel Bouwurk: hoewel sommige bezoekers het spirituele en verbindende karakter prezen, waren de daadwerkelijke publieksaantallen vaak beperkt. De genoemde 200.000 bezoeken (ongeveer 2.000 per dag) worden door hem als overdreven bestempeld, niet in de laatste plaats omdat het om niet-unieke tellen gaat. Spottend suggereert hij dat technische oplossingen — webcams met gezichtsherkenning — unieke bezoekers wél zouden aantonen, maar dat zulke cijfers waarschijnlijk slecht zouden uitpakken voor de organisatie.

Samenvattend: geen totale mislukking, maar volgens Martens een te hooggespannen editie die mooie cijfers verkoopt zonder degelijke onderbouwing; Bouwurk fungeerde daarbij als een gouden kooi voor een wat kleingeestige Arcadia.