Bijna niemand kende de onnavolgbaar energieke Emile (67) uit Bitgum echt
In dit artikel:
Op zijn 67e verjaardag — die hij nooit zelf vierde — stroomde de sporthal van GGZ Friesland in Heerenveen vol mensen die afscheid kwamen nemen van Emile “Cookie” Priest uit Bitgum. De bijeenkomst bracht samen waar zijn leven om draaide: sport, jongerenwerk en zijn loopbaan bij de ggz. Priest overleed op 9 oktober; sinds 2018 droeg hij privé een kankerdiagnose, iets wat bijna niemand wist.
Priest was geboren op Aruba, met ouders afkomstig van Sint Maarten. Zijn jeugd kende moeilijke kanten door de taboes rond het gemengde huwelijk van zijn ouders. Hij woonde afwisselend op de Antillen en vertrok op 17‑jarige leeftijd naar familie in Leeuwarden, waar zijn leven in Friesland begon. Sport werd zijn anker: honkbal, basketbal, softbal, voetbal (zaal), karate en dansen. Toen blessures hem als sporter beperkten, bleef hij actief als trainer, coach en scheidsrechter en zette zich in achter de schermen — altijd zichtbaar door energie, discipline en een aanstekelijke lach, maar nooit belust op de spotlights.
Vanaf 1981 werkte hij meer dan veertig jaar bij GGZ Friesland als activiteitenbegeleider en bewegingstherapeut, later als coördinator sport en bewegen. Eerder bouwde hij in Leeuwarden met SJL/HWL aan jongerenwerk en stond hij aan de wieg van initiatieven als de vliegende sportbrigade en een uitleenpunt voor sport- en spelmateriaal. Collega’s en vrijwilligers herinneren hem als een verbinder die zonder veel ego veel betekende voor sport in Noord‑Nederland en die jongeren “de taal van de straat” sprak.
Privé was Priest complex en geliefd: vader van dochter Michelle, partner van Maureen Claassen (met wie hij in september 2024 zijn relatie officieel vastlegde) en bonusvader voor Milou. Zijn dochter noemt hem zorgzaam en strijdvaardig — iemand die het opnam voor kwetsbaren en geen autoriteit ongemoeid liet. Kenmerkend waren zijn zorg voor uiterlijk, zijn grote lach met opvallende gouden tand en zijn gewoonte niet op de klok te kijken. Hij hield altijd zijn eigen woonplek aan, eerst in Westergeast, later in Reduzum.
Priest gaf ook praktijkonderwijs vorm in samenwerking met Cios; studenten herkenden zijn directe en confronterende stijl, die altijd gepaard ging met oprechte steun. Zijn vertrek uit het jeugdwerk in 1997 leidde tot felle verontwaardiging onder jongeren, die hem niet kwijt wilden — een bewijs van zijn diepe invloed.
Hoewel hij het moeilijk vond om afstand te doen van werk en niet graag als patiënt gezien wilde worden, bleef hij betrokken tot het laatst: in september sleepte hij zich nog naar een basketbaltraining. Zijn afscheid in Heerenveen was een eerbetoon aan een leven van dienstbaarheid, veerkracht en verbindende energie, iemand die in Friesland en daarbuiten vele mensen raakte.